I znów to samo...
I znów to samo...znów moje ręce
Drżą pod cierpienia świata naporem
Lecz mnie nie wolno,ja mogę więcej
Choć świat nie stoi przede mną otworem
I znów to samo...znów moje oczy
Zwrócone naprzód, choć w górę winny
Spoglądać wyżej niż człowiek kroczy
Jestem od niego za bardzo inny
I znów to samo...znów moje serce
zadowolone ludzkości chwałą
Ale to mało...bo pragnę więcej!
Chociaż powoli staje się skałą...
autor
Revan
Dodano: 2008-10-26 11:46:23
Ten wiersz przeczytano 623 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Jesteś inny w tym wierszu i taki niespokojny...
nie stawaj się skała... szkoda by było aby taki talent
się zmarnował...:)
wiersz zupełnie dobry o treści wciągającej do
kilkakrotnego czytania i za każdym razem jeszcze coś
człowiek dojrzy.
,,ego et alii" ?
Wiersz na prawdę bardzo dobry =)
Ciekawy wiersz, przeczytałam parę razy bo warto
byc skala..to chyba to do czego powinnismy
dazyc...wiec mi nie pasuje to ''chociaz'':) skala to
opoka,na niej mozna zbudowac cos trwalego...
Ja też mam słabość do wielokropka...:) Pozdrawiam
Bardzo dobry bo pragnę więcej i oniemiały gdy patrzę
na świat to serce w kamień Wiersz wypowiada doznania
wrażliwych ludzi Jest trafny Dobry i pięknie napisany
Oj Dobry jest Na tak!
Bardzo dobrze ,ze patrzysz przed siebie,tak trzeba.I
wcale nie stajesz sie skala ,skoro masz tyle uczuc i
pragnien.Piekny wiersz
znakomity wiersz!
naprawde świetny!!! :)
Ja też Cię kupuję:)