znudzenie

znudzenie

płynąc na skrzydłach emocji
wiatrem niesiony po życie
przystani szukam targanej
w powietrzu na ziemi wodzie

zaglądam do okien duszy
odrzucam odbijam sytuacje
skrzydłami muskam przechodni
rodziny portów za przyjaźnie

wrzeciona są cienkie nici
kruche niczym tafle lodu
nie ufność nie wiara ludzi
stawiają na próbę spokój
Adam Samuś

autor

HRABIA

Napisany: 2005-09-13 Dodano: 2006-02-21 18:07:56

Ten wiersz przeczytano 469 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Sylabiczny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie