Zobaczyć twarz Boga

Byłem ślepy, choć tak wiele widziałem,
Wzrok dumny wbiłem w niebo, Boga ujrzeć chciałem...
Chciałem ujrzeć Boga, na świetlistym tronie,
W śród tłumu aniołów, z berłem i w koronie,

By go znaleźć, zbadałem wszechświat cały,
Wróciłem oznajmiając: "Bóg nie jest doskonały!
Ba... Co ja mówię! Boga nie ma wcale...
Każdy jest własnego losu kowalem...
Boga nie ma przecież, bo go nie widziałem!"
Krzyczałem, głupi byłem i nic nie rozumiałem...

I byłem wtedy dumny, ze swego odkrycia,
Dziś po latach kilku, marnego mego życia,
Wiem że się myliłem, że prawdy nie widziałem
Mając ją przed nosem, w gwiazdach jej szukałem,
I choć Bóg był wciąż przy mnie, bliżej niż pół kroku,
Szukałem go w Lizbonie i na ośnieżonym stoku,
Szukałem go i w Chinach, i Polsce, i Korei,
Szukałem go, nie tracąc wciąż nadziei,
Szukałem go już wszędzie, nigdy nie znajdując,
A on podążał za mną, po cichu obejmując,
Mnie swym ramieniem, w chwilach zwątpienia.
Jaki ja byłem głupi... Szukając swego cienia...

Więc choć mam bystre oczy sokoła,
Choć widzę wszystkich i wszystko dookoła,
Ciebie Boże, nie mogę ujrzeć niestety...
Bo tak naprawdę... Sercem jestem ślepy...

autor

Owal

Dodano: 2008-09-02 16:48:49

Ten wiersz przeczytano 505 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie