Żołnierze wyklęci

Potargane mundury
Buty w strzępach, prawie bosi
Idą wucząc łancuchy
Głos z szeregu sie wyrwał drwiący
"Co za oddział to żałosny?"
Zerwał się orzeł lotem pikującym
Wbił się w gardło, wyżarł język
Oddział sie zląkł szyderczy
Już na baczność stoją
Dowódca wydusił z siebie głosem drżącym
"To kraju obrońcy
Przebite serca
Rozbite czaszki
To żołnierze wyklęci majora Łupaszki"
Lica ich zamroczone okupanta batem
Ręce strudzone walką z rosyjskim katem
Serca przebite kulą zdrajcy
Czaszki rozbite kolbą szubrawcy
Jeden żołnierz zdobył się na odwagę
Zapytał głosem przerażonym
"Czemuście tacy zmarnowani? Co że was spotkało?"
Odpowiedział głosem stłumionym
Człowiek z bladą twarza, gwiazdą i belkami dwoma
"Ciała nam zdeptano, duszy nie zabrała, bolszewików tchórzliwa zgraja"

autor

skrzatu

Dodano: 2008-09-11 21:34:05

Ten wiersz przeczytano 15173 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie