zoo zabitych standardów

scena pierwsza:
proszę państwa oto
brama, nie nie mylić
ze scentrowanym
kołem - krzywa bo
dostała w pysk
kiedy chciała odejść

scena druga:
(dawać fototapety)
przepraszamy za kłopoty
często mechaniczne.
marzenia po prawej -
niestety niestrawność
(albo niestrawione)
więc się chowają.
lewa: ideały -
lekko mówiąc
się naćpały... leżą
tam pod krzakiem

scena trzecia:
alejka? czemu zaśmiecona?
dziecko - dobrych chęci
przecież się nie rusza,
nawet ciekawie
wyglądają wśród
zużytych tamponów

epilog:
proszę pana - jakoś
pusto tu i cicho. proszę
pana? śpi

autor

szafa

Dodano: 2005-07-28 08:36:21

Ten wiersz przeczytano 423 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie