Zostaw wreszcie tą żonę!

;)

Moje słonko malutkie, mój puchaty misiaczku.
Moja mała rybeńko, mój kochany robaczku.
Jesteś jak me zwierzątko - żabka czy hipopotam.
Czy mówiłam ci skarbie, ze tak bardzo cię kocham?
Mój herosie ty dzielny, moje złotko wielbione.
A co powiesz na to: zostaw wreszcie tą żonę!
Rozwód to prosta sprawa - trzeba tylko do sądu,
Później będziesz już wolny. Och! mam dosyć przesądów.
No i co, że na ślubie przyrzekałes do grobu?
Jak się teraz uwolnisz nie przyprawisz jej rogów.
A no już przyprawiłeś... ale to nic nie szkodzi.
Wiesz kochanie ty moje, że nie o to mi chodzi.
Przecież kochasz kruszynkę, znaczy mnie, prawda misiu?
A więc załatw to szybko, a najlepiej już dzisiaj!
Jestem twym ideałem: młodość mam i urodę...
Ona tylko udaje taką cichą wodę!
Ona jest niepoprawna! Wciąż targają nią rządze...
Ona widzi nie męża, ale twoje pieniądze.
Nie ma czasu dla ciebie, w kuchni cały dzień stoi,
Zachowanie to wcale żonie twej nie przystoi!
Ona stale rozpięta między pracą a domem.
Dziwne, że gdy przychodzisz to nie merda ogonem...
Jak mam nie kpić, słoneczko, z takiej oto pokraki?
Moje życie jest barwne, a jej świat byle jaki.
Oj, no wiem, że kochałeś, lecz to stare dzieje.
Wszak historia się zawsze szybciej od nas starzeje.
Świat jest niesprawiedliwy... czemu ona może
Nazwać się twoją żona i dzielić twe łoże??
A ja jestem "kochanką"... tą niedobrą i złą.
Czas to zmienić rybeńko, a więc zostaw już ją!
A to co jest za mina? Mój misiaczek się boi????
No! Wiedziałam prosiaczku, że postawię na swoim!

;)

autor

Askaria

Napisany: 2005-10-07 Dodano: 2006-01-09 17:23:29

Ten wiersz przeczytano 552 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie