Zostawiłaś nas
Wielka rozpacz i smutek po Tobie
zostały,
zostawiłaś nas w żalu, kwiatuszku
nieśmiały.
Żebyś choc okienko nadziei zostawiła,
i do swej samotni najbliższych wpuściła.
Wszędzie widzimy Twą buzię uśmiechniętą,
Twoją sylwetkę gibką jakby w tańcu
zgiętą.
Zasiliłaś zastępy aniołów w niebiosach,
śpiewasz słońcu i tańczysz w srebrzystych
obłokach.
My w smutku pogrążeni płaczemy po Tobie,
najpiękniejsze różyczki stawiamy na
grobie.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.