Zraniłam

Wołam cię ciszą, której nie słyszę.
Wysyłam ci listy, choć nic w nich nie piszę.
Wołam cię głośno, lecz wcale nie krzyczę.
Wiecznego spokoju nam obojgu życzę.
Jesteś daleko ze swym serce złamanym.
Po raz pierwszy to ja zraniłam kochany.
Zmieniłam bieg losu bezlitosnego,
choć błagałeś bym nie robiła tego.
Wyrządziłam ci krzywdę gorszą od śmierci.
Słońce zabrałam- już ci nie świeci.
Zgasiłam gwiazdy na ciemnym niebie,
rozkazałam łzom zniszczyć ciebie.
Twoje oczy zgasły od mojej podłości.
Nie okazywałam Ci wystarczająco miłości.
Najgorsze piekło, to mało, by mnie ukarać.
Podłe chłostanie słowami, bólu nie umie okazać.
Moja przeszłość tak ogromnie niszczy ci życie.
Lecz żyj, by obudzić się ze mną o świcie.

Przepraszam Kochanie, że tym razem to ja zraniłam...

autor

Mała_poetka

Napisany: 2008-07-07 Dodano: 2008-07-08 08:43:37

Ten wiersz przeczytano 575 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie