ZRANIONA
Tańczyć uwielbiała
otoczona przyjaciółmi
jak chleb powszedni
radość i szczęście jadła
w całusach promieni
Kilka brutalnych rąk
owłosionych klat
i naraz pękają
stuletnie buki
gałęzie trzaskają
kręgi poniżenia
płacze psychika
niemożnością leży
w dno ziemi wbita
na sprawiedliwość
z nadzieją czeka
czy jej odrosną
skrzydła witalności
nie wiadomo
oby tak się stało
autor
Kazimierz Surzyn
Dodano: 2020-01-27 12:26:42
Ten wiersz przeczytano 2133 razy
Oddanych głosów: 71
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (69)
To bardzo bolesny temat i komentowanie trudne.
Myślę,że kary wciąż zbyt niskie nie odstraszają
zamiaru.Pozdrawiam.
oby... nie komentuję takich wierszy, zbyt bolą...
Najtrudniej i najdłużej goją się rany w psychice
poszkodowanej osoby, bez fachowej pomocy zapewne
pozostaną traumą do końca życia.
Serdecznie pozdrawiam :)
isia05, Trudny temat, dziękuję i pozdrawiam ciepło.
Znakomity wiersz, z równie wspaniałą puentą.
Pozdrawiam serdecznie:)
Iris&, dziękuję i pozdrawiam serdecznie.
:(((
Miłego dnia:)
budleja, zgadza się, pozdrawiam ciepło.
ja za Olą, trudny do skomentowania, ale b. potrzebny
wiersz, dobrze oddany tragizm, pozdrawiam :)
(OLA), wiem to bardzo trudny temat, pozdrawiam ciepło.
Poruszający wiersz i ciężki do skomentowania?
Kazimierzu, zraniona to mało powiedziane najgorsze
jest, że psychika została na całe życie okaleczona...
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie ślę uśmiech, Ola:)
Marek, dziękuję za komentarz pod tym trudnym
tematycznie wierszem, pozdrawiam serdecznie.
Smutny przekaz.
Z pewnością uraz zostanie już na zawsze.
Skłaniasz do refleksji.
Pozdrawiam.
Marek
Angel4uu, kuba-winetu, Sławomir.Sad, dziękuję za
odwiedziny i komentarze, w tym trudnym temacie
wiersza, pozdrawiam serdecznie.
Czytałem wspomnienia kobiety, którą zgwałcił wcześniej
nauczyciel. Miała duże problemy seksualne z
przyjacielem.
Pozdrawiam.