Zraniona rozpaczą

zielonookiemu aniołowi któremu ofiarowałem żar duszy i serca płomień

Zraniona zielenią błękitu
spowita w szarość istnienia
pragnieniem serca
zmroziłaś cierpienie samotności
rozpalając miłości płomień
Ukoiłaś drżenie rozpaczy
przywracając westchnienie duszy
osuszyłaś gorycz łez
rozpraszając szarość istnienia
Żarem duszy wskrzesiłaś
bicie serc i ciepło spojrzenia
radość bycia we dwoje
światłość wspólnego
istnienia

autor

cieńanioła

Dodano: 2011-06-15 11:21:29

Ten wiersz przeczytano 487 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie