ZROZUMIENIE
:)
zawirował pogłos
w słojach drzewa
i przywołał dźwięk harfy
a w oddechu nagłym istnienie
w tym wznieceniu
iskry coś szeptały
gdy wyległy na wypalone sady
zadymiło i przezroczysta czysta
żałość przygarnęła
z wydrążonej czeluści
żar jakiś a płomień mdlał
i zakreślał oniemiały nici
myśli i uczuć w haft dwojgiem splątany
zapach bliski a podniecony wiatr
co pali na popiół serca
poniósł jasne zorze w rozszerzone
źrenice i frunęły ku sobie
jak wierne łabędzie
kropla miodu przylgnęła
nie czas pytać
uzbrojone serca
w duszach spokój się mości
/UŁ/
Wiersz dedykowany
napisany 15.08.2011 ula2ula
Komentarze (8)
Bo to jedna ze sztuk tych najtrudniejszych.
Za to zwycięstwo bywa wyżej od miodu rozlewającego się
po zakamarkach...
Pozdrawiam ciepło :)
"przezroczysta czysta
żałość przygarnęła" jak zawsze u Ciebie zatrzymujące
metafory
Ula twoje wiersze zatrzymują zmuszając do refleksji a
metafory tworzą piekno
za spokoju wymoszczenie i w pokoju pustoszenie
dzięki Ci Panie
za miód płynący i czeluść czarniejącą
nie karz mnie Panie
ale
każ co mam robić, na dziś i na pojutrze
by uzbrojone serce nie zginęło
w pustce.
Jak zawsze pięknie.Ach takie moze byc piekne to nasze
zycie.Pozdrawiam
Najważniejszy spokój ducha! Pozdrawiam!
pisze pani dobre wiersze, tu wkradly sie
dopowiedzenia: zamast 'w tym' - we; 'zar jakis' -
sam 'za'r wystarczy. podoba sie.
Zrozumienie to podstawa kazdego zwiazku.A ile tu
pieknych metafor,zakochalac sie mozna natychmiast.
pozdrawiam serdecznie.+++