Zryw ku wolności

Kto pisze mego życia didaskalia?
Gdzie się ukrywa scenarzysta kanalia?
Skąd gra swą muzykę od losu posłaniec?
Czemu świat ruszył w chocholi taniec?

Czas ściągnąć z siebie kłamliwą maskę arlekina,
Potargać bilety, wyrzucić publiczność i zamknąć kina,
Czas zerwać z siebie kontrolujące sznurki marionetki,
Urwać puste, głośne arie i zatrzasnąć drzwi operetki,

Wiem, zebrana widownia będzie gorzko zawiedziona,
Do improwizacji aktorskiej jest nieprzyzwyczajona,
Dyrygent orkiestry zrozumie, że batuta to nie bat,
Mim przerwie cisze, niech żyje wolności ducha kwiat!

autor

Pan_Michał

Napisany: 2014-09-30 Dodano: 2014-09-30 19:28:36

Ten wiersz przeczytano 396 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie