Żuraw studzienny

Jakie to dawne czasy chociaż jeszcze na wsiach widzę
takie zabytki. Pozdrawiam.

Ładny obrazek ze skansenu:)

napić się ze studni i wykąpać w kozim mleku...:))pzdr

Ładny wycieczka do wspomnień,rzec można...
Też kiedyś piłam wodę ze studni u mojego
wujka,pewnie,że woda z niej wspaniała i zimna.
Taak,to były wspaniałe wakacje,
szkoda,że wujek już odszedł na druga stronę,a nie
wiem,czy jeszcze studnia istnieje?...
Dziękuję Autorze,że mnie przeniosłeś w czas wspomnień,

z dawnych lat...
Pozdrawiam serdecznie:)

Były kiedyś takie żurawie, lecz ja przed oczyma mam
obrazek ze ściennej makatki jak to ułan na koniu przy
takiej studni prosi dziewczynę o wodę.
I jednego i drugiego już nie ma, wspomnienie zostało!

Pozdrawiam.

Ładny wiersz:)U nas jest jeszcze parę takich studni
więc zapraszamy na wieś:)

taka woda to marzenie
pozdrawiam serdecznie:)

Pamiętam taką studnię kamienną, woda była zimna,
krystalicznie czysta! napić się takiej wody...dzisiaj
to już niemożliwe:)
Pozdrowienia:)

woda ze studni pychotka:)a ta z babcinej,z
kołowrotkiem...najlepsza:):):)miło się czyta:)

sentymentalny powrót do przeszłości...cenne, ciekawy
wiersz:) pozdrawiam serdecznie

dzisiaj i deszcz to niestety tylko woda, nie to co
kiedyś!!

-- a u mnie na podwórku jest jeszcze studnia, co
prawda już nie czerpie się wody żurawiem, ale... tak
do podlewania w ogrodzie, no i czasem jako ratunek w
kuchni, gdy w kranie sucho...
-- pozdrawiam...

Ja za kazdym razem jak jestem na wsi pije taka wode,
pychota. Lekko sie czyta:-) pozdrawiam

Budzi się w nas tęsknota, za życiem bliżej natury, ale
mamy XXI wiek i musimy iść z duchem czasu. Pozdrawiam.

I ja pamietam taka studnie:)
Ladna melancholia.
Pozdrawiam:)