ZWARIOWANA DAMA

BYŁA SOBIE PEWNA DAMA,
KTÓRA PAKOWAŁA WALIZKĘ SAMA.

WŁOŻYŁA DO NIEJ KOZAKI
I KOŻUCH NIE BYLE JAKI.

BLUZECZKĘ I SPODENKI,
PODUSZKĘ I KOCYK MALEŃKI.

ZAPAKOWAŁA TEŻ ŁÓŻKO,
BY BYŁO DO PARY Z PODUSZKĄ.

WALIZKA NIEZBYT SPORA,
PAKOWAŁA JĄ DO WIECZORA.

WŁOŻYŁA TAM PTASZKA W KLATCE,
JAK RÓWNIEŻ CZTERY LATAWCE.

WSZYSTKO CO POD RĘKĄ MIAŁA
TAK PAKOWAŁA I PAKOWAŁA.

STÓŁ, KRZESŁO, A NAWET SZAFKĘ
WAZONIK, BATONIK, KARAFKĘ.

OBRAZEK I SZKATUŁKĘ,
KSIĄŻKĘ A Z NIĄ OD RAZU PÓŁKĘ.

NOC JĄ CIEMNA ZASTAŁA
A ONA PAKOWAŁA.

UMIEŚCIŁA W WALIZCE ZMYWARKĘ,
NASTĘPNIE PRYSZNIC I UMYWALKĘ.

RANEK NADSZEDŁ JUŻ RZEŚKI
A ONA JESZCZE PAKOWAŁA KREDKI.

MĘCZYŁA SIĘ TRUDZIŁA,
DŹWIGAŁA I NOSIŁA.

CHCIAŁA DOBRZE DOPILNOWAĆ,
BY WSZYSTKO ZAPAKOWAĆ.

I JUŻ, JUŻ MIAŁA BUDZIK SCHOWAĆ,
LECZ TEN ZACZĄŁ HAŁASOWAĆ.

BYŁABY TAK PAKOWAŁA I PAKOWAŁA,
GDYBY GO NIE USŁYSZAŁA.

OCZY SZEROKO OTWORZYŁA
I WIELKIEJ ULGI DOŚWIADCZYŁA.

WSZYSTKO NA MIEJSCU STAŁO
A PAKOWANIE SNEM SIĘ OKAZAŁO.

autor

ANIKAM.

Napisany: 2010-01-23 Dodano: 2010-01-24 13:07:34

Ten wiersz przeczytano 1053 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie