Zwartość jawy ze snem
proza
Powoli wstawał świt. Korony drzew bujały
na wietrze a wśród rozedrganego listowia
rozśpiewały się przebudzone ze snu ptaki.
Nieruchomą taflę jeziora oświetliły
różowe
promienie. Stojąc na trawiastym brzegu,
wsłuchiwała się w odgłosy budzącej się
do życia uśpionej przyrody. W chwilę potem
smutne oczy podniosła ku niebu...
Śniąc na jawie, poczuła się nierealnie,
zupełnie jakby płynęła w powietrzu, czemu
zaprzeczało zetknięcie gruntu ze stopami.
Nie zauważyła kiedy niebo pochmurniało
a jego odbicie przysiadło na czole.
Powiało lekkim chłodem. Objęła się rękami,
żeby dodać sobie otuchy a myślom, które
do przyjemnych nie należały, pozwoliła
poszybować w przestworza...
Pragnęła jedynie, by powrócił jedyny w
swoim
rodzaju cudny i najkrótszy sen: kiedy
stojąc
przy łóżku z filiżanką herbaty, z
tkliwością
patrzyła na człowieka przykutego do łóżka,
który był jedyną miłością i treścią jej
życia.
Zdając sobie sprawę ze zbawczej mocy snu,
nie chciała budzić śpiącego ale otworzył
oczy
i z uśmiechem na ustach wypowiedział dwa
magiczne słowa. W obawie, że obraz zniknie,
kurczowo trzymała się myśli: nie, nie
teraz,
nie odchodź, nie zostawiaj mnie samej.
Komentarze (156)
srebrny, soniu m dziękuję za wgląd i komentarze
odwzajemniam pozdrowienia
czasem sen jest ucieczką do świata który
przeminął....pięknie w tej poetyckiej prozie,
pozdrawiam serdecznie
Wzruszający wiersz, dziękują za odwiedziny z +
serdecznie pozdrawiam.
Pięknie dziękuję miła Bożenko za życzenia imieninowe.
Serdecznie pozdrawiam :))
Witaj Solenizantko,
najserdeczniejsze życzenia z okazji Imienin.
Zdrowia, radości z życia i samych przyjaznych
zdarzeń.
Pięknie dziękuję kolejnym miłym czytelnikom za wgląd
do prozy.
Życzę Wam wszystkiego dobrego :)
Witaj Wandziu!
Są takie chwile w życiu, kiedy miesza się jawa ze
snem, albo wręcz bardzo chce się wierzyć, w tę nie do
końca pewną jawę. Wspaniała proza, którą z
przyjemnością przeczytałam. Pozdrawiam Cię serdecznie
i dziękuję, za miłą wizytę:)
piękna proza poetycka
Są sytuacje życiowe, kiedy największym dowodem
miłości, jest przyzwolenie spokojnego odejścia
ukochanej osoby i dopuszczenie dla siebie smutku.
Szczególnie trudne jest pożegnanie z odchodzącą w
innej osobie naszą własną częścią i jednoczesne
uświadomienie sobie, że nieskończony wspólny czas jest
złudzeniem. Pozdrawiam serdecznie. ☀️
mało czytam prozy na portalu. Twoją przeczytałem z
przyjemnością.
pozdrawiam :):)
Witaj Wenuszko.
Wzruszasz moje serducho, przekazem.
Bardzo na TAK!
Pozdrawiam i życzę, pogodnego wieczoru.:)
Już tu byłam, z przyjemnością wróciłam-:)
Są takie sny, że chciałoby się je zatrzymać na
znacznie dłużej :) Pozdrawiam serdecznie +++
:)
Piękna emocjonalna proza,
Pozdrawiam