Zwątpienie

Przed jej oczyma ukazała się ciemność,
lekki powiew wiatru rozwiał jej długie włosy,
niepewnośc owładnęła jej sercem,
strach zawładnął jej umysłem,
po raz pierwszy zwątpiła...

Teraz jej kroki nie były już tak pewne,
stanowcze,
wachała się z każdym kolejnym,
jej umysł walczył z uporczywymi myślami
"A jeśli to nie ta droga?A jeśli Cię znowu oszukano?",
zapominała o słowach, które usłyszała wchodząc na tą drogę,
stawały sie one mało istotnym echem tłumionym przez zdradliwe myśli.
Straciła wiarę w jego słowa,
słuchała szeptów ścian,
drzew,
ale zapomniała,że najważniejsze to wierzyc i ufać...

Zaczęła płakać,
łzy delikatnie zmywały jej strach,
wymywały z jej serca niepewność,.
Przypomniała sobie kto był przy niej gdy znalazła się na dnie,
kto wtedy wyciągnął rękę.
Czy to, były te dzrewa,ktore teraz zdradziecko szepczą
"Nie ufaj..."
Nie!!
Czy to były te ściany, które nękają echem
"Oszukają Cię..."
Nie to nie one...

Przetarła oczy,
nagle blask oświetlił jej drogę,
ktora jeszcze przed chwilą była najciemniejszą i najstarszliwszą z dróg,
teraz wiedziała gdzie iść,
bo uwierzyła w moc tych najważniejszych słów....

autor

szajbuska17

Dodano: 2005-06-28 16:09:13

Ten wiersz przeczytano 392 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie