Zwątpienie
Gdy mi smutno, tęskno będzie,
Serce zwątpi, łzy popłyną.
Chciałbym żebyś była wszędzie,
Nawet nad mych łez doliną.
Bo nie sztuka, być kochanym,
Wśród splendoru i bogactwa.
Ale sztuką, w rzeczy samej,
Wzniecić miłość wśród żebractwa.
Nawet człowiek w stanie chromym,
Pozbawiony władzy w ciele.
Też na miłość jest łakomy,
Miłość jest też jego celem.
W to przedziwne me wyznanie,
Niechaj wpadnie promyk słońca.
A co potem już się stanie,
Niech trwa wiecznie, aż do końca.
Komentarze (17)
wszyscy jesteśmy łakomi na miłość, szukamy jej a gdy
już jest "Niech trwa wiecznie, aż do końca."Już za
samą tę myśl warto dać plusa:)
Myślę,że ci w chromym stanie bardziej potrzebują
miłości niż ci zdrowi.Po prostu dlatego,że im się
rzadziej trafia. Bardzo dobry wiersz.
Wszystko już zostało napisane w komentarzach ,pod
którmi sie podpisuję .Wiersz pierwszoligowy.
Kochać każdy może i każdy potrafi... pięknie...
Tak masz rację. Nie sztuka być kochanym kiedy wszystko
w stronę słońca zmierza, lecz w tedy gdy ciężko poznać
przyjaciela od serca.... :)
miłość jest dla wszystkich...każdy ma prawo kochać i
być kochanym...jest to uczucie bez którego trudno żyć.
ta nadzieja to coś co każdy powinien mieć... każdy
chce kochać i być kochany...
Kazdy chce byc kochany i kochac pragnie skrycie. Nie
zawsze jest różowo. No cóż, takie jest zycie.
trafnie ujętę i ciekawie napisane, brawo
o miłość serca wołanie, niech tak się stanie, niech
tak się stanie. nie ma chyba na Ziemi człowieka, który
nie pragnąłby miłości w sercu sercu.
Ta "miłość wśród robactwa" trochę intryguje, ale
wiersz interesujący. A miłość niech trwa, wiecznie.
dobrze napisane, w dobrej formie...i czysta prawda -
każdy potrzebuje miłości, każdy jej szuka...
Śliczny, ci o których piszesz może bardziej pragną
miłości drugiego człowieka niż inni, którzy mają
zdrowie i bogactwa. Choć z drugiej strony co po
bogactwach, jeżeli brak kogoś z kim moglibyśmy je
dzielić
dobra mysl zawarles w swoich slowach - milosci pragna
wszyscy / zwierzeta tez/ niski uklon za wykonanie
Wiecznie, lecz tylko do końca- to synteza naszego
ludzkiego bytowania. A jednak z nadzieją- za którą
plus.