Zwątpiłeś

Jako, że TYM mnie oddaliłeś...
we wszystko, co było ważne zwątpiłeś-
chcąc nie chcąc płacze moja dusza
nad losem złym; w serce kusza

wbita przez ciebie jest takim ciężarem,
jako rozum zawładnięty bezmiarem
przytłaczającej z każdej strony niewiedzy.
Już nie dostrzegam piękna miedzy;

Widzę pustkę czarną ze wszech stron;
Już nie piękne wróble, lecz grupa wron,
co moich wspomnień resztki wyjada.
Stało się tak, że moim życiem włada

pozbawiony współczucia, zły los.
Zadaje mi kolejny... i następny cios,
a ja nadal to NIC czuję
i pewnie w samotności swe grzechy odpokutuję!

Jak bardzo chciałabym, żeby mnie zauważył... ale on ślepy jest! Pozostaje mi czekać i mieć nadzieję. A może lepiej samej przejąć inicjatywę?!

autor

wątpiąca

Dodano: 2007-03-06 14:41:00

Ten wiersz przeczytano 523 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie