Zwykłe szczęście
A to szczęście właśnie...
Zwykłe szczęście- opuszczone
Samotne bez celu się snuję
Nikt go nie pragnie
Nikt go nie potrzebuje
Ludzie wolą służyć-"mamonie",
tej na szczycie
Myślą sobie- to szczęście właśnie,
a ono nie z nimi
Gdzieś daleko, poza nimi
Zapomniane
Porzucone
Podeptane, na ziemi
Zwykłe szczęście, tak naprawdę
odrzucone.
autor
Agnieszka1
Dodano: 2008-02-06 18:34:23
Ten wiersz przeczytano 563 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Jak na debiutantkę Agnieszko to ładnie opisałaś
terminologię szczęścia.
Dobry temat...le mam troszkę zastrzeżeń :)
bez ę/szczęście się snuje/ i /nie z nimi/ i zaraz w
następnym wersie/ poza nimi/ zrezygnowałabym. Ogólnie
na tak :)