Zwykłe Zapytanie

Gdy pytasz jak nisko
Odpowiem wtem – blisko
Zapytasz o drogę
Tu już nie pomogę

Cierpienia unikasz
I strachem ociekasz
Bo ludzka natura
Jak lotna jest chmura

Słaby wiatr zawieje
A całość się zleje
Bądź przerwie na człony
Oddając pokłony

Tej losu potędze
Co spisany w księdze
Gdzie sprawy człowiecze
W czas Bóg wywlecze

Gdyż droga do piekła
Wciąż będzie się wlekła
Za każdym tchórzostwem
I jego domostwem

Zatem druhu miły
Nie pozwól by wiły
Się w myślach Twych wszelkich
Zmory ludzi wielkich

Twe życie jak inne
A każde jest winne
Widzenia wciąż siebie
Jak chmury na niebie

Więc nie pytaj już nigdy mój bracie najmilszy
Jak iść trzeba, po dalekim sklepieniu nieba
Tylko ptaki swe gniazdo na ziemi uwiwszy
Mogą wzlecieć do nieba jak zajdzie potrzeba

autor

Waryjat

Napisany: 2006-06-10 Dodano: 2006-11-12 13:34:11

Ten wiersz przeczytano 474 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie