żyć i umrzeć z miłości

Kochałem bez wyboru, nikt mnie nie pytał
kochałem świadomie, lecz nie myślałem wcale
to wiatr mnie usidlił, zabrał mi woloność
to miłość pokazała jak wypełniają się żale.
Nie byłem w stanie wypowiedzieć słowa
zapomnieć powracającej bez końca tęskonty
zniszczono moje serce- nie wojną, lecz miłością-
miłością naiwnego kochania i czystej głupoty.
Nicość wypełnia moje dni- te same krople wody
echa znają drogę, choćbym był na końcu świata
zadrwił ze mnie lekki podmuch wiatru
jestem niewolnikiem- a on sępem, który wraca.
Czy słodki uśmiech musi na zawsze zakochać
czy on jest do końca życia jedyny
niecierpliwość zburzyła szczęście
czemu to jestem ja? za jakie winy!"

autor

donromantico

Napisany: 2005-03-18 Dodano: 2005-06-28 00:21:00

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie