Życia tory...
Widac do szczescia nie jestem stworzony,
Przez zycie pre smutny i upokorzony...
W chwilach najwspanialszych az się
zapominam,
A po pewnym czasie znow wszystko
przeklinam...
Samotny zostaje na ziemskim padole,
Az znowu sercu pokochac pozwole...
Komentarze (2)
Pozwól że i ja coś dorzuce do twojego wiersza , bo nie
jest zły , ale sie łamie rytm bo ...jakbyś w
pierwszej zwrotce dodał ,,widać że do szczęścia" i w
ostatniej usunął ,,znowu' a dodał ,,Aż sercu swojemu''
wówczas zagrało by to wszystko razem może i
zgrabniej.Co nie oznacza że tak musi być, ty masz
jakąś wizję a ja tylko tak grzeczności.Chociaż ci
powiem że tutaj na beju każda ingerencja w wiersz może
się spotkać z agresją nawet.MNie to nie rusza i
dlatego jak tylko mogę , moim małym rozumkiem staram
się coś dodać od siebie co i czynię dla ciebie.Trzymaj
sie i pisz dalej ...tak jak umiesz.Cześć.
Samotnośc - boli. Utracona miłośc jest jak utracone
życie - i boli jeszcze bardziej. Szczęście przemija
wraz z utraconą miłością, smutek zabija człowieka -
ale czym jest człowiek samotny? Niczym traci
człowieczeństwo po prostu. i to widac w Twoim wierszu.
Utratę człowieczeństwa i rozterkę. Pięknie napisane -
prosto ale z klasą. Tak trzymaj