Z życia wziete

Szklanka z wodą cicho stała,
nagle woda w niej zadrżała,
gdyż ktoś wsunął weń łyżeczkę,
rozlewając ją troszeczkę.
Łyżka szklankę ochlapała
(to dopiero dała ciała),
ale szklance się dostało,
że w niej wody jest za mało.

Ścierka z półki zeskoczyła,
szklankę szybko osuszyła,
lecz niestety woda, na to
się potwornie obraziła,
że została wychlapana,
a na koniec pościerana.

Nie popuści żadna strona,
jakby była poparzona;
ścierka oraz stolik mały
(na nim cuda te się działy),
także słały argumenty,
każdy przy tym jest zawzięty.

Każdy swoich praw dochodził,
po kolana w racjach brodził,
na nic były próby zgody.
- Po co łyżka w szklance wody,
co innego w kawie, w zupie!
Aż widelec nogą tupie:
- Co za krzyki, dobry Boże,
może dać wam w ręce noże!
O co taka awantura,
tu jest całe, a tam dziura,
na co komu te wywody,
wielka burza w szklance wody.

Noże zaś w kąciku stały
i się temu przyglądały
i choć praw nie dochodziły,
też się w bajce pojawiły.

autor

szuflada

Napisany: 2017-10-17 Dodano: 2017-10-17 12:57:49

Ten wiersz przeczytano 966 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Bajka Klimat Ironiczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie