ŻYCIE

Ty moja biblio poezji i drwiny
moja biblio z pożółkłymi kartkami
pomiędzy które skrzydełka motyli
ktoś mimo wszystko wtyka uparcie
nauczyłaś mnie śmiać się i płakać
nauczyłaś drwić i umierać
sadzić róże na nieswoim asfalcie
zbierać światło i szukać cienia
Dziś jedyne, co mi po Tobie zostało
to twój cień i trudne słowa
moja biblio drwiny i chwały
moja książko- jeszcze niegotowa?

autor

Nataly

Dodano: 2004-10-06 17:29:07

Ten wiersz przeczytano 506 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie