Życie

Tak nisko upadamy
-daleko nam do aniołów,
na ustach nosimy małe i duże kłamsetwka
- po co?
Na twarzach widnieją nam "maski"
sielankowych dni dzieciństwa.
Zdyszani biegniemy za szczęściem,
które i tak znika za zakęrtem.
Płaczem rosimy nasz los
-niepewny i tak różny
od tego który sobie wymarzyliśmy.
Miłością się karmimy
choć i ona niełatwa:
pochłania duszę, wypełnia serce,
zniewala myśli, zamyka oczy,
cierpienie przynosi,
na twarzach wyciska piętno
niepowodzeń i zniechęcenia.
Często brakuje sił i świeżości nowego ranka...
zamykamy oczy z życzeniem by obudzić się w lepszej bajce, być może niedostępnej dla zwykłych śmiertelników, gdzie życie nie boli.

autor

Stysia87

Dodano: 2009-04-24 09:16:33

Ten wiersz przeczytano 509 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie