życie
Błękitne niebo, przmknęły obłoki
szmaragdowa trawa, bezbarwne cienie
szkliste oczy, zapalone znicze
hart ducha, spojrzenie wilcze
myślę i milczę.
Śmierć zbiera swe żniwo,
ciężko mówić "żyj chwilą".
Gdy jeszcze raz popatrzę,
chę żyć, TAK JAK ZAWSZE.
autor
Ewuska22ewa
Dodano: 2018-10-11 13:01:02
Ten wiersz przeczytano 466 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Takie życie, pozdrawiam :)
Hm...Gdzie jest c z ostaniego wersu:)
Żyjmy jak długo nam dane i oby tak jak tego pragniemy;
potem już tylko znicze zostaną zapalone. Pozdrawiam
serdecznie.
podoba mi się wiersz
po małej kosmetyce będzie się lepiej czytać
'Po błękitnym niebie przemknęły* obłoki'
'śmierć zbiera swoje* żniwo'
'chcę* żyć tak, jak zwykle to czynię'
miłego wieczoru życzę :)
ciekawe rozmyślania.
Refleksyjnie.
Miłego dnia.
"przmknęły" przemknęły uciekło e
Bo nasze życie Boską jest chwilą,,
nawet, jak wątpliwości umysł spowiją.
Pozdrawiam Ewo, miłego dnia.