Życie bez poezji....
Wiersze moje pisane od lat,leżały długo w szufladzie biurka,ale wiersze nie czytane umierają.Chcę dać im szansę zaistnienia i być może dłuższego życia. Wszystkie zrodzone są z miłości,
Piszcie ludzie wiersze,dobre i te
najpiękniejsze.
Niech przez świat polecą cały,
do ludzi i boga.
Tam gdzie radość,czy cierpienie,
czasem wielka trwoga.
Piszcie pięknie,może trafią
pod dachy i strzechy.
Tam gdzie ludzie oczekują,
pomocy, pociechy.
Każdy niech z was zapamięta,
czy mały czy duży.
ŻYCIE BEZ POEZJI,JAK KOLEC BEZ RÓŻY.
Komentarze (10)
Piękne przesłanie.
dobre przesłanie...
Ładnie zachęcasz Autorko do pisania wierszy,masz
rację,że życie bez poezji nie wiele warte.
Miłego wieczoru Tobie życzę:)
Ładny wiersz, a końcowe hasło - świetne. :o)
Dobrze, że wyjęłaś swoje wiersze
z szuflady, gdyż z pewnością
zasługują na to, aby je czytać.
ładny refleksyjny wiersz. Wiersze pragną światła i
czytania jak oaza wody. Pozdrawiam.
ładnie z refleksją ...dobrze że pokazujesz swoje
wiersze niech żyją wśród ludzi nie w samotnej
szufladzie zapomniane :-0
pozdrawiam serdecznie :-)
poezja to tortura
nie zaprzeczam
wiersz to miłości
MINIATURA
jak mocno boli
tak głęboko uczucie
chroni
nie zawsze wychodzi
tylko w wersach
zawile kartce nie szkodzi
w życiu często
zamiast zdjąć okrycie
wdziewa maskę
.............
wierszyk jak wierszyk
pozdrawiam
Bardzo ładnie, pozdrawiam:)
Z przyjemnością przeczytałam. Pozdrawiam :)