Życie bez radości ...

Coraz mniej mam radości z życia...
Coraz mniej spełniam swoich marzeń...
Coraz częściej na mej głowie ląduje donica...
Coraz mniej z życia pozytywnych wrażeń...

Zapadam w marazm zwykłej codzienności,
Powoli przeistaczam się w robota...
Życie ma coraz więcej odcieni szarości...
Jestem trybem w piekielnych bram wrotach...

Mój świat coraz bardziej ogarnia mrok...
Choć słońce swieci, ja go nie dostrzegam...
Od przepaści dzieli mnie jeden krok...
Wszystko mnie pcha w otchłani trzewia...

Nie wiem ile jeszcze utrzymam się na powierzchni...
Nie znam odpowiedzi na żadne pytania...
Jestem przełączony obecnie w tryb obojętności...
Nie ma z mej duszy pozytywnego wołania...

Ani z mej duszy, ani z zewnetrznego świata...
Odrzucony na peryferie pozytywnych aspektów...
Moje nieme krzyki, moje wołania...
Nie przynoszą mi żadnych efektów...

W zdrowym (powiedzmy) ciele, chory duch,
Tak siebie w skrócie określić mogę...
Jak mam być zdrowy, jak we mnie, nas jest dwóch...
Rozdwojenie jaźni w jednej osobie...

autor

KryniuR

Napisany: 2019-05-03 Dodano: 2019-05-03 13:11:51

Ten wiersz przeczytano 836 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie