Życie w ciągłej pogoni

czasami żyjąc w śmierci
widzimy ile straciliśmy za bycia
gdy jednym małym pociąganiem
wchodzi się w korytarze światła
w kosmos który nas przytłacza
istota taka jakby nie z tego świata

myśli rozciągnięte
po samym horyzontach łez
tak pod promieniami słońca
dostrzeżesz nadzieje na lepszy początek
tak rzeczywiście gwiazdy są ogromne
a przez marzenia niedługo dostaniemy dożywocie

formę życia wsadźmy do piekarnika
uformujmy zgrabne ciasto
płynące prosto z księżyca
na pstryknięcie palcami
zróbmy klimat zmienny z imienny

budzikom wskażmy godzinę śmierci
a serce nastawmy na temperaturę miłości

autor

Skromny.

Napisany: 2012-12-22 Dodano: 2013-02-07 00:44:00

Ten wiersz przeczytano 1076 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Toniczny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie