Życie czekaniem jest człowieka...

I znowu wracam
do ciszy siebie
egoizmu bez wiadomości
- niespełnienia dwóch rzeczy
w jedną chwilę
Chciałabym biec
Bardzo szybko
Uciec od czekania człowieka

Czekania na dzwonek
na list na drugą dłoń
na uśmiech na komplement
na zabawę na spokój duszy
na słodkie ciastko na dobrą książkę
na poranek na sen
Żeby czas uleciał wtedy jak szampan z butelki
i czekanie było słowem bez znaczenia
Albo żeby słowa nie było?
ale jednak żeby ciągle doczekać na…

Jestem w stadium lotosu
pozycja już nieksiążkowa
machinalna
Obraz człowieka
i zasklepione jego myśli
co gryzą dziurę w starym swetrze po babci:
czuć zaduch
wcześniej użyty środek antymolowy nie najlepszy
a tak chwalili-wzdycham
Teraz radź sobie własnymi zębami
póki młode i bez próchnicy
Póki widzisz promienie zza dziury
idziesz

A chciałbyś biec
swoim peletonem
w ulubionych butach
bez trenera
tuż obok kogoś
i nie znać słowa- czekanie

autor

Avriesal

Dodano: 2009-07-03 19:05:21

Ten wiersz przeczytano 747 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie