Życie człowieka całe opisane

Człowiek się budzi
Niewielkich rozmiarów
Źrenica otwiera na świat swoich czarów.
Światło go razi, więc oczy przymyka
I dźwięki ogłuszają więc uszy zatyka

I potem ten człowiek chce stąpać po ziemi
Krok stawiać po kroku, mieć co więcej nadziei

Lecz gdy w świat dorosłych powoli człowiek wkracza
Szybko się gubi i umysł zatraca
Bo nie wie że papier zielony przed oczami
Serca ludzi zabija, ważne uczucia tłami.

Później ten człowiek
Innego poznaje
I ta osoba całym jego światem się staje.
Po wspaniałym czasie razem spędzonym
Nowy człowiek się rodzi z nowym życiem swoim.

I żyją ci ludzie razem ze sobą
Tak długo jak tylko wytrwać razem mogą.
Bo później i skóra i ciało usycha
I energia z tych ciał tak szybko się wymyka

Aż w końcu serce wolno bić ustaje
I cieleśnie ten człowiek człowiekiem być przestaje
Lecz dusza człowieka nadal trwałą będzie
I w sercu innych ludzi pozostanie wiecznie

autor

Ala

Napisany: 2006-06-02 Dodano: 2006-06-02 21:43:07

Ten wiersz przeczytano 495 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie