Życie doczesne.

Nie samym wszakże człowiek chlebem żyje
lecz także i winem może.
Szarą codziennością, sensacją,
komfortem, elegancją.
Informacją, kolacją, dniem jutrzejszym i wczorajszym.
Pracą, szkołą, plotką, psotką, urlopem.
Szczęściem, nieszczęściem, zrozumieniem.
Krzywdą, wrzaskiem, zdumieniem.
Wojną, pokojem, dążeniem do celu.
Owsianką, chipsem, amerykanizmem.
Telewizją, osiedlem, miastem, wsią.

I rybą i mlekiem i innym człowiekiem.
Taki nasz jadłospis urozmaicony.

autor

porzeczkaczerwona

Napisany: 2009-07-31 Dodano: 2009-08-01 22:46:06

Ten wiersz przeczytano 623 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie