Zycie jak kwiat......
Mówisz że kochasz róże, bo przypominają ci
życie…
I ja wolę me malwy, bo kiedy w
rozkwicie,
równie piękne jak róże, a kolców nie
mają
i rąk nie poranią, co je dotykają .
Każdy kwiat życia obrazem, nawet ten nad
rowem,
Każdy kiedyś kwitnie, pięknem kusi
pszczołe,
Trzmiela grubego, pięknego w kolory
motyla
jakby chciał a powiedzieć...
„niech mnie pan zapyla”
I wdzięczy się swym pięknem, i kusi
zapachem,
urok swój roztacza, jak piękna kobieta
co spragniona miłości swojego kochanka
w suknię swa najpiękniejszą
wystrojona czeka.
A gdy czas jego mija, to więdnąć zaczyna
traci zapach swój cudny i urodę traci
Płatki kiedyś tak cudne – dziś gubi
obficie
bo przeminął czas jego, innych teraz
pora
Wiec więdnie i umiera, tak jak nasze
życie.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.