Życie kochane
Życie nasze kochane
różami nie jest usłane,
od świtu do zmierzchu
żyjemy w pośpiechu,
pędzimy do przodu niczym lokomotywa.
Kolejne etapy życia mijamy
w chaosie własnych myśli pogrążeni,
zamknięci we własnym świecie,
obojętnie przechodzimy obok siebie
wpatrzeni w dal,
szukamy bratniej duszy,
lecz oto jej nie znajdujemy,
bo wszyscy już odeszli.
Dziękuję za komentarze
Komentarze (8)
szukanie nratniej duszy gdy jest sie pograzonym we
wlasnym swiecie raczej skutku nie przyniesie...trzeba
sie otworzyc na swiat i popatrzec wokol siebie nie w
dal...:)
pozdrawiam :)
zazwyczaj to czego szukamy jest obok nas, niestety nie
dostrzegamy tego :)
ciekawie o przemijaniu...tak jest kochane a często
niedoceniane:-)
pozdrawiam
Gonimy w dal,dokąd kolego...tam leży
szmal,a życie obok z lekka nam mija,
to Twoja chwila, jak nie to czyja.
Życie zawsze mimo wszystko jest kochane.
Dziękuję za komentarze
Smutny choć prawdziwy obraz życia
podobny wiersz w przekazie do mojego. smutna prawda o
przemijaniu.
pozdrawiam z uśmiechem :)