Życie miłość śmierć
życie to sztuka
muzyka i poezja
śmiech ból czasem płacz
miłość to sztuka
człowiek ciało i dusza
radość smutek łza
śmierć to też sztuka
łąka pole ziemia las
wieczność nadzieja
autor
Janusz Krzysztof
Dodano: 2020-05-07 22:26:22
Ten wiersz przeczytano 1326 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (36)
Sari
Echinacea
Wolnyduch
Dziękuję za wizyty, czytanie i komentarze. Pozdrawiam.
Niezwykłe egzystencjalne haiku, połączone w spójną
całość.
Pozdrawiam z podobaniem Januszu.
Grażyna.
Ciekawe haiku, rozbudzające wyobraźnię. Pozdrawiam:)
Dzięki za poprawkę :-) a Kicia Polką z krwi i kości
była ;-)) pozdrowionka :-)
Babcia Tereska - też oczywiście dziękuję i pozdrawiam.
Turkusowa Anna
Mariat
Zgadzam się, że moje haiku jest tylko zapożyczeniem
17-zgłoskowej formy (chociaż nie mam pewności - bo się
na tym nie znam - czy "cały świat" piszący haiku
przestrzega klasycznych reguł; tak samo limeryki
często nie są zgodne z pierwotną regułą, a na Beju to
już epidemia). Co do śmierci - nierzadko poruszam jej
temat, a tutejszy 3-wersowy zapis to tylko fragment
większej całości. Wiele tajemnic ludzkość
bezskutecznie zgłębia już co najmniej kilka tysięcy
lat, więc nie mogę być tym kimś, który ma szansę jedną
z nich poznać bardziej, niż ktokolwiek inny.
Dziękuję za wizyty, czytanie i komentarze. Pozdrawiam.
Krótko i na temat.
Pozdrawiam
Pozwalam sobie Januszu K. nie do końca zgodzić się z
zawartą treścią, wg mnie - śmierć sama w sobie jest
tylko czynnością obligatoryjną i każdego w swoim
czasie nawiedzi. Jej się nie można ani wyuczyć jak to
bywa ze sztuką, ani nie można powiedzieć jak przy
talencie, że ktoś ma wrodzony.
Temat śmierci nie da się omówić w paru słowach
komentarza, ale wiem jedno - nie należy panikować ani
jej się bać.
Co do rodzaju - są to miniaturki haikopodobne, choć
wiem, że parę osób zaraz się z tym co piszę nie
zgodzi, ale ja się trzymam pierwowzoru - 1 wers
przyroda i to w ujęciu obserwatorskim - zachwyt nad
tym co widzę, ostatnie wers totalne zaskoczenie.
Przyjmując jako miniaturki, pierwsze 2 zaliczam do
bardziej udanych. Ostatnia jak w uzasadnieniu.
Zwięzła i bardzo trafna refleksja...
Dziadek Norbert
Dawno Cię nie gościłem u siebie, więc tym bardziej
dziękuję za wizytę, czytanie i komentarz. Pozdrawiam i
odwzajemniam miłe życzenia.
Taki to już los człowieka. Żyje, kocha i umiera.
Fajne haiku. Serdecznie pozdrawiam
życząc miłego wieczoru i udanego weekendu :)
Promień Słońca
Zielona Dana
Bronisława
Dziękuję za wizyty, czytanie i komentarze. Pozdrawiam.
Krótko i ciekawie w Twoim haiku. Nic nas nie ominie.
Serdecznie pozdrawiam Januszu.
A trzy takie sztuki to już pełnia wszystkiego. :)
Witaj.
Bardzo ciekawe Haiku.
Życie, jest największą sztuką, w niej jest miłość i
śmierć.
Pozdrawiam serdecznie.:)