Życie w rozsypce
Życie w rozsypce.
Zaszklone oczy nie widzą dali.
Pęknięte serce przykryte strupami,
na próżno wygląda nadziei.
Szaleją wichury.
Porwane resztki tlącego dobra
przykryły czarne chmury
wlokąc nienawiść i rozdrażnienie.
Dookoła chłód.
Skąd czerpać energię na przyszłość,
kiedy życie ciągle boli,
- ratunek nie słyszy wołania ani
skargi.
Słone są łzy.
Los kolejny raz płata figle.
Zostawiając tylko okruchy
radości na przyszłość.
07.09.2011
czarnulka1953
autor
czarnulka1953
Dodano: 2011-09-13 06:46:42
Ten wiersz przeczytano 479 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
kiedy wspólne życie się sypie "Szaleją wichury" i
"Dookoła chłód" trzeba szczególnie dbać o te
"okruchy radości na przyszłość" - powodzenia -
pozdrawiam:)
Witaj
Podoba mi się ta metaforyka i klimat. Coś tu jest, co
mnie zatrzymuje. Szególnie początek. i środek;).
Pozdrawiam
Okruch radości to nadzieja, warto ją mieć i wierzyć że
jutro będzie lepsze. Pozdrawiam.
W trzeciej strofie - moim zdaniem przecinek po
trzecim wersie i myślnikiem zaczęty wers czwarty, to
po prostu błąd interpunkcyjny, tak jakbyś dała 2
przecinki naraz. Chyba myślnik wyrzuć. Sama treść
ok.
Pięknie rozważyłaś problem zawarty w tekście.