Życiowa jesień

Jak zawsze wschodem słońca rozpoczyna się dzień nowy,
nie wiadomo jaki będzie, czy smutny - szary, czy odmienny - kolorowy.
Znów jak co dzień podziwiam ptaki na niebie,
wszystko jest takie samo, znów jak co dzień nie ma przy mnie Ciebie.
Coraz więcej liści spada na ziemię z każdego drzewa.
Kończy się jesień, rozpoczyna się zima - mrozy, zamiecie,
a ja kolejny dzień sama na tym wielkim świecie.
Dni, które mijają zliczam w samotności,
potrzeba mi wsparcia, Ciebie i miłości.
W moim monotonnym życiu ciepłych barw brakuje,
nie widzę kolorów, zbyt wielką samotność czuję.
Ogromna pustka moje złamane serce zaczęła wypełniać,
szukam talizmanu, który każde marzenia potrafi spełniać.
Nigdy w amuletów moce tajemne nie wierzyłam,
teraz im ufam, bo na jesiennej drodze życia się zgubiłam.
Mam nadzieję, że powrotu Twego wkrótce doczekam,
pamiętaj, iż zawsze będę o Tobie myśleć - przyrzekam.
Każdy poranek - łza w oku, znów ponuro, znów ciemno,
odwracam się następnego dnia, wszystko inne, znów jesteś ze mną.
Przetrwałam, byłam wierna i cierpliwa mimo wielkiej przeszkody
szłam dalej poprzez gęstą mgłę życia i doczekałam nagrody.
Za oknem widać kwiaty, budzą się do życia nowego,
do życia w lepszym świecie - radosnego i bezproblemowego.
Skończyła się już w końcu jesień - życiowa zawieja,
pokonała ją moja miłość i wciąż paląca się nadzieja.

autor

prinzessin

Napisany: 2006-10-15 Dodano: 2007-01-12 16:44:25

Ten wiersz przeczytano 548 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie