Życiowa Rola

Dla wszystkich, którzy nie mają własnej roli w tym theatrum mundi

Czego Ty ode mnie oczekujesz?
Chcesz, bym był sobą...
Kto to taki? Jak tą postać się gra?
Nie patrz na mnie taka zdziwiona...
On zna mnie jako kumpla dobrego,
U niej opinię romantyka mam,
Z nimi dobrze mi się do gwiazd wzdycha,
A tamten we mnie rywala widzi...
Powiedz, czego chcesz,
Jaki ruch wykonać, by zadowolić Cię...
Milczysz... Nalegasz... Bądź sobą...
Kto to taki? Gdzież ten skrypt przeklęty?
Ta sztuka nie przewiduje tej roli...
Błagalnego wzroku wytrzymać już nie mogę...
To improwizuję... Na ślepo gram kogoś...
Błagam, choć wskazówkę daj!
Zarys tej sceny przedstaw krótko...
Nic... Gram dalej... Coraz lepiej mi idzie...
Dobrze zaczynam się czuć w tej roli...
Nie ma stresu, że słowa przekręcę,
Bo nie ma dialogów nigdzie,
Nie boję się, że ruch wykonam nie taki,
Bo w tym tańcu kroków się nie uświadczy...
Stoję na scenie, jestem tym kim chciałaś... Sobą...
Lecz czemu widownia pustkami świeci?
Gdzież podziała się sylwetka Twoja?
Zapewne teraz inną sztukę oglądasz...
Nie mam żalu... Nauczyłaś mnie życiowej mej roli...
No cóż... Na mnie czas... Kolejna widownia czeka,
Na przedstawienie tego nędznego aktora...

autor

Zethariel

Napisany: 2008-05-09 Dodano: 2008-05-09 12:11:35

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie