ŻYCIOWA RZECZYWISTOŚĆ

Stało się... Najgorszy sen urzeczywistnił się.
Moja wielka i Niepowtarzalna miłość odeszła.
Wszystko się rozsypało. Plany, marzenia, uczucia legły w gruzach.
Moje myśli błądzą..
Moje serce słabnie a dusza się ulatnia.
Opanował mnie smutek, ból, żal, tęsknota i cierpienie.
Czemu to nie może być sen...?
Głupi koszmar, który mija gdy się budzisz i ogarnia cię ogromna ulga.
Czemu rzeczywistość musi być tak okrutna a życie niesprawiedliwe...
Dają człowiekowi na chwilę szczęście,
a później odbierają nie myśląc ile potrwa nim człowiek się po tym podniesie i jaki ból czuje po takiej stracie...
Życie to nieustanna walka ze sobą i swoimi uczuciami. Walka o szczęście, które za każdym razem pryska jak bańka mydlana zostawiając Cię samego bez żadnych skrupułów.
Musisz walczyć kiedy masz najmniej siły.
Czy na tym to polega...?
Żeby człowieka zniszczyć i dobić w momencie którym jest najsłabszy.
Zero sumienia, litości i współczucia...
Im człowiek bardziej się angażuje i stara tym większa jest siła bólu, który przychodzi w nieoczekiwanym momencie życia.
Odeszła ode mnie... Stało się to tak szybko i niespodziewanie.
Razem z nią odeszło wszystko.
Cała chęć życia i jego sens ulotniło się razem z jej odejściem.
Powróciła rozpacz, ból, smutek i samotność.
Zimne uczucia o których już zapominałem.
Przyszły przypomnieć o swoim istnieniu.
Nigdy nie umiałem z nimi walczyć.
Próbowałem wiele razy lecz na próżno.
Jestem za słaby.
Zostały tylko wspomnienia tęsknota i łzy.
W mojej wyobraźni zostanie jej twarz i słodki uśmiech. Będę za tym tęsknił.
Będę tęsknił za jej głosem, którego codziennie słyszałem,
za jej dotykiem którego tak kocham...
Za ciepłem, który zawsze mnie ogarniał przy niej...
Za jej wzrokiem, który wpatrywał się w moje oczy...
Za jej MIŁOŚCIĄ...!
Teraz będę musiał żyć bez tego wszystkiego.
Nie wiem czy sobie z tym poradzę... W sumie to wątpię bym to przezwyciężył.
Ból i tęsknota są silniejsze ode mnie.
Nie potrafię z tym walczyć. Nie mam na to sił.
Moja miłość jest tak mocna...
Chcę kochać... ale nie mogę.
Chcę mieć... ale to jest nieosiągalne.
Nie chce mieć nadziei... To ona sprowadza do największego zawodu w życiu.
Próbujesz w nią wierzyć a ona na samym końcu znika i zostawia cię samego.
Marzę o tym by się obudzić i stwierdzić że to wszystko to był koszmar i żyć dalej przy boku mojej ukochanej.
Nigdy jej nie zapomnę. Będzie w moim sercu na zawsze...
KOCHAM JĄ...!

autor

Neemoo

Napisany: 2012-02-09 Dodano: 2012-02-14 00:48:15

Ten wiersz przeczytano 427 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie