ŻYCIOWY BAL

Uśmiechnij się do swego żalu
Zaśmiej się smutkowi w oczy
I tańcz na życiowym balu
Taniec zwiewny i uroczy

W którym gest fałszywy każdy
Dusze wszelkie poszarpane
I jak w tym przypadku zawżdy
Ruchy, słowa wpół urwane

Twarze skryte za maskami
Dłonie blade od tęsknoty
Co złączone uściskami
Są od piątku do soboty

Graj w teatrze swego losu
Szyj swą przyszłość z brudnych kłamstw
I uważaj by z ukosu
Prawda nie plunęła w twarz

Bo gdy człek jest jak artysta
Nie na scenie, lecz ulicy
I w innych swą rolę wciska
-Duszę wtrąca do ciemnicy

autor

mizia

Dodano: 2008-05-19 21:25:56

Ten wiersz przeczytano 534 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie