Żyj w soim świecie

Miliony milczących gwiazd na niebie
Sam jeden na białej polanie
I nawet gdybym był w potrzebie
Nikt nie odpowie na me wołanie

Świat jest jeden w Twej głowie
Lecz tak naprawdę każdy Ci to powie
Że jest ich tak wiele jak uczuć, jak ludzi
Bo choć każdy codziennie się trudzi
W wspólnym świecie rzeczywistości
To i tak żyje u siebie w nieskończoności

Biel śniegu który jest czarny
Słońce które daje chłód
I ja sam, człowiek zwykły i marny
Czy ktoś zaspokoi mój krwisty głód?

Pewne w życiu jest tylko to, że umrę
I kiedyś na takiej właśnie polanie białej
Położą mnie w srebrną trumnę
I już nigdy nie zobaczę Jej piersi wspaniałej

A pochowają mnie tacy
Dla których będę tylko imieniem
Nie rodzina, nie przyjaciele nawet nie rodacy
Bo nie chcę nikogo obarczać takim brzemieniem

I zniknie jeden z miliardów światów
Jeden człowiek, jedno spojrzenie
Jeden nie wart nawet kwiatów
Jedyne w mym życiu ukojenie

autor

Barti

Dodano: 2009-01-03 19:02:25

Ten wiersz przeczytano 460 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie