Żywioły

Byłam kroplą wody,
gdy Spragniony
klękał u źródeł istnienia.

Byłam ogniem,
gdy wśród lodu świata
Tułacz błagał
o płomień namiętności.

Byłam wiatrem
co delikatnym chłodem
osuszał skąpaną we łzach
twarz Nieszczęśliwca.

I byłam ziemią
co złote kłosy rodziła
Wygnańcowi proszącemu
o zwykły chleb miłości.

Jestem, więc...
przyjdź i weź co zechcesz...,
jak zechcesz...

autor

zmijkaa

Dodano: 2004-05-29 22:54:27

Ten wiersz przeczytano 576 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie