Autor: edoledo

Patrząc

Upłynęło trochę czasu i krwi od mego ostatniego słowa zawieszonego w próżni i przemilczanego przez drugie słowo innego człowieka w tym ( nie w tym czasie), a jednak usłyszałem ten szloch w żyłach, co jest od zawsze inspiracją niczyją i poszedłem za horyzont erudyty na spotkanie z matką laickości.