Drzewa

O cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa
Kute dziwnym promieniem zapomnienia
Stojące nad setkami białych kamieni
Zakrywając ojcowsko swoim cieniem krzyże

Zapach śmierci zawsze ten sam - upojny
W bezwietrzu z zapachem życia się miesza
Gdy z dróg postacie dziwne wychodzą
I liczbą zardzewiałych łopat zakłócają ciszę

I z wolna zapada zmrok i cisza głucha
W której rosną setki białych kamieni
I te piękne wysokie drzewa przykrywają krzyże
Swoim życiodajnym cieniem…

O cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa
Kute dziwnym promieniem zapomnienia
Obleczone w starą pomarszczoną skórę…
Umierają stojąc bez swojego białego kamienia

autor

Nil Admirari

Dodano: 2004-09-21 00:06:45

Ten wiersz przeczytano 650 razy

Oddanych głosów: 67

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie