W ETERZE
Zapraszam Axis i Coni, na przechadzkę zemną i z Toni
Spotykamy się w eterze i dzielimy się
miłością
Jak samotne dwa sputniki ciemną nocą
Rozdzieleni...czasem, wiekiem,
odległością
Jak te dwie odległe gwiazdy co migocą.
Usta milczą, oczy błyszczą, serca się
buntują
Na tajemne losy życia, ścieżki
niezbadane,
Lecz wierzymy dnie i noce dla nas się
szykują
I całusy i pieszczoty będą nam podane.
Nasze plany i wspomnienia są dzisiaj przed
nami.
Zachecamy się uśmiechem i skinieniem
głowy
Chcemy wdrapać się na Tatry, tam ponad
chmurami
Witać orły na wyżynach...zapomnieć
parowy.
Spacerować ręka w rękę, podziwiać
przyrodę
I zachwycać się szarotką na skałach
wysoko
Nawet wspomnieć Janosika zbójecką
przygodę,
Patrzeć się na perłę Tatr, na Morskie
Oko.
Potem zejdziem przytuleni w stronę
Kościeliska,
Upojeni i wzruszeni pięknem Polskich
gór,
Chociaż droga w dół Giewontu stroma,
śliska,
Serca nasze oczaruje ptasząt chór.
Komentarze (12)
Piekny spacer piękno gór dziekuej za te wspaniały
widoki....z wielka przyjemnoscia i ja bym
poszedł.....ale niestety....nie moge...pozdrawiam...
Ja też się wybrałam z Wami na przechadzkę,było
cudnie:)))
w poezji i w wyobraźni wszystko możliwe i góry i
wędrówka po nich jednak ważna jest więź i razem Piękny
wiersz ofiarowuje spokój i radość Przyjaźni Plus
Bardzo wymowny ciepły wiersz + Pozdrowienia
Ty to pootrafisz romantyzmem zarazić innych.
Myślę że potrafisz serce kobiety otworzyć takim
pisaniem.
Lvie, fajna przechadzka, ale popraw "ścieżki
niezbadane" . pozdrawiam ciepło :)
W eterze, wszystko jest możliwe, nawet tak romantyczny
spacer, w przepięknym miejscu... bardzo ładny wiersz.
Tak,tak, idzcie na taki spacer, on po prostu koi
duszę.
W eterze może i tak, ale w realu nie poszłabym z Tobą
w stronę Morskiego Oka, tę wygodną dróżkę właśnie
remontują, a przez góry na przełaj lecieć, nie te
nogi. A w Kościelisku kościółek jest piękny, przy
niedzieli moglibyśmy wstąpić na mszę i potem na ten
uroczy cmentarzyk obok z widokiem na Giewont.
Z takiego zaproszenia niejedna kobieta byłaby rada.
Widać, że lubisz robić to co lubisz mam na myśli
pisanie, idzie gładko.
Ciepły wiersz, opisujący piękno przyrody ale i więź
pomiędzy ludźmi, zawsze podczas wędrówki dajemy jej
świadectwo...czy to wędrówki faktycznej czy duchowej
przez życie,podoba mi się:)
( ps. niezbadanej:))
Jak że piękne są Twoje słowa pełne poezji,dajesz
spokój ,miłość, radość , marzeniach kołyszesz
serca....Piękne są góry ,byłam tam teraz i
spacerowałam razem z Wami ...:)Serdecznie
pozdrawiam....