W koszu ludzkich śmieci...
zwiędły kwiatek złożył płatki
na palecie kolorów malarza
dar miłości dla kochanej
odszedł w zapomnienia stuleci
zgięta ramka skrywająca
starą fotografię dziewczyny
przedarte na pół zdjęcie
z dopiskiem dla Aliny
lalka znoszona falami uczucia
małej dziewczynki
bez nogi potargana
patrzy na twarz porcelanowej
indochinki
w koszu tym historia
swój wieniec przeplata
snem swoistym marzeń
i pragnień naszego świata
szukając odrobiny w nim natchnienia
spotykamy się ze smutkiem zapomnienia
rzeczy które nas otaczały codziennością
stały się dla kosza ludzką zawartością
chołowice
....często tez nasze uczucia wrzucamy do tego kosza ludzkich zapomnianych spraw...
autor
janusz smigielski
Dodano: 2010-05-07 05:45:31
Ten wiersz przeczytano 1876 razy
Oddanych głosów: 50
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (41)
Tak, pięknie, masz rację kosz ludzkich śmieci jest
ogromny i pomimo, że to śmieci bogaty w przeżycia i
wspomnienia... uśmiecham się , gdy widzę ślad Twojej
bytności Januszu, dziękuję i cieplutko pozdrawiam :))
Następny bardzo ciekawy temat, ale największym koszem
muszą dysponować nasi politycy - ci dopiero śmiecą i
wciąż znajdują nowe sorty śmieci, ale takie jest
życie...powodzenia
Najpierw są ważnymi sprawami...z czasem stają ię
odpadkami...raczej smutny i melanchoijny, wiersz.
uczucia i nie tylko...wyrzucamy do kosza wtedy gdy
już nikomu niepotrzebne
Podziwiam, podziwiam...
Ile można jeszcze znaleźć szczęścia i nieszczęścia w
takim ludzkim koszu, Bóg jeden wie. Dobry pomysł na
napisanie wiesza.
Napisałem kiedyś podobny tekst- o skarbach przeszłości
zakurzonych na strychu, zapomnianych przez ludzi, o
uczuciach, które odeszły w zapomnienie...
ileż w takim koszu się mieści, wspomnień, marzeń,
celów, wiadomości...ładny- refleksyjny....
pozdrawiam...
No to poczytaj sobie u mnie co jescze można znaleść w
koszu... Zadziwiający zbieg okoliczności...
Bardzo dobry wiersz, podoba się.
Januszu bardzo dziękuje za klip,
popłakałam się jak bóbr, szkoda że ludzie mają taką
krótką pamięć.Pozdrawiam serdecznie.
Każdy z nas ma taki kosz wspomnień - bagaż
doświadczeń. Podoba się takie widzenie oczami
piszącego a przedmówcy napisali wszystko oprócz
jednego wpisu bez sensu. Pozdrawiam
Wiele rzeczy i zdarzeń warto ocalić od zapomnienia.
Natomiast niektórych ludzi należałoby wyrzucić na
śmietnik historii i niech tam pozostaną ku
przestrodze.
w takim koszu wszystko można znaleźć- osobiście lubię
starocie, ale czasami też coś na strych wynoszę
-ładny wiersz -pozdrawiam
"wstyd to bolesne przeświadczenie o własnej
zasadniczej ułomności jako istoty ludzkiej” ( R.
Potter-Efron, P. Potter-Efron, Letting go of shame.
Understanding how shame affects your life, Hazelden
1989) *z dedykacją dla "szczęściarza" ;)
Zamyśliłam się czytając Twój wiersz...jak zawsze warto
u Ciebie się zatrzymac. :) pozdrawiam cieplutko