*** /marność można oswoić/
marność można oswoić
wystarczy opuścić klatkę
sensu i równowagi.
wyruszyć w pogoń za wiatrem
bo nic nie będzie osądzone
miłość jest w ulotności.
im głośniej bijesz w bębny
tym głośniej słychać krzyk
jest czas rodzenia i czas rodzenia
czas cierpienia i czas cierpienia
i nie musimy się rodzić by cierpieć
jest czas pląsania i czas pląsania
czas płaczu i czas płaczu
świat tańczy w płaczu jak w deszczu
kto się nauczy milczeć
by zostać leżącym kamieniem
i kto ominie ten kamień
gdy można nim rzucić
tak - wszystkie rzeki płyną do morza
a morze wcale nie wzbiera
lecz żyły prowadzą do serca
w którym wzbierają źródła
los głupca i los mędrca
nie jest taki sam
Yanni, World Dance https://youtu.be/Fn8lodDV4Zw
autor
Wanda Kosma
Dodano: 2022-01-28 20:21:03
Ten wiersz przeczytano 3602 razy
Oddanych głosów: 75
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (46)
Nigdy nie byłam zwolenniczką rzucania
kamieniami...pląsam między kroplami smutnego deszczu
przeszytego trwogą o przyszłość...ufam, bo jestem
marzycielką, że wszystko się jakoś ułoży...jakby nie
było, to jest moje życie i tylko ja wiem czym i kim je
wypełnię...:)
Pozdrawiam Wandziu :)