Moje samotne rozmowy z tobą

Tobie z daleka w kwiatach zasyłam
moje rozmowy z tobą
bez ciebie
niewyczerpana woda w studni nieobecności
pełnej odłamków ciebie
jak płatków kwiatu

przebijam się na drogę ku tobie
ostrzem noża, co rozcina niemoc
po twój otwarty pełen złotego światła monitor
Ku tobie unoszę owoce
pękające pod słońcem
Nektarem chciwie zaspakajasz zachłanność
rozchylonych ust, by wypić ten glos

Tobie-
wirujący per ścień przyjaźni
opasany na tobie i mnie
bez niczyjej wiedzy

Tobie z za ekranu moje serca rozmowy
bez ciebie
jesteś
mówisz do mnie
powietrze wyznaje twój kształt
życie staje się tajemnicą
ciebie
której jestem i będę
wirującą cząstką

Ciebie wessał ekran, a ja wyszedłem na deszcz
zacinający, objął mnie w zastępstwie
i prowadził w zimne popołudnie
Zimno dzisiaj
potrafi mnie ogrzać

Tobie z daleka kwiaty moich samotnych rozmów
z tobą
bez ciebie

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2014-08-15 Dodano: 2014-08-15 06:14:40

Ten wiersz przeczytano 855 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Monolog Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie