... w noc bez dusz zastygłych ...

niebo łez przykrywa mój rozogniony żar bólu i nieporadności

kiedy już gasną oczy ironi
wtulam sie w koc miekkości nocy
układam pod głowę ciszę wylatujacych seknud
i błagam by nie nadszedł dzień

z każdym promienm światła wkrada sie w moje mury
panika
bo znów bede musiała opieczentowac sie śmieszna etykietą
radości

chciałabym pomalować się niezmywalna farba szczęscia
...
lecz

nie potrafie

mam już to
- antidotum

już niebo zatraca sie w gwiazdach
w ciemni oświetlającej swym promieniem
duszę
tych którzy zastygli w pozach okrytch
zimnym spojrzeniem słonca
...

autor

Samira000

Dodano: 2006-11-11 19:39:45

Ten wiersz przeczytano 749 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Zimny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie