*** /wersja intro/

zajmuję środek dywanu
samowolnie zamknięta w obrębie
granicznych wzorów

tarzam się
po najmniej wytartym fragmencie
któremu oszczędzono deptań

na brzegach
co pół minuty fale
zlizują porzucone artefakty:
baletki z drewnianymi puentami
zepsuty kalejdoskop
i kominiarkę
bez wyrazu twarzy

marząc
o ciszy i spokoju
próbuję od nowa
wniknąć
pod skorupę jaja -
w nieludzko piękny świat


ten ludzki jest coraz brzydszy.

autor

kalokieri

Napisany: 2018-11-04 Dodano: 2019-04-25 18:24:13

Ten wiersz przeczytano 1388 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Technologia

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie